2003/42 sayılı Başbakanlık Genelgesi Artık Kaldırılmalıdır!

Şöyle bir soru soralım: Van'da çalışan bir devlet memurunun Adana'ya nakli için Başbakanlıktan izin alınması ne kadar rasyonel bir davranıştır? Veya, daha önce memur olarak çalışan bir kişinin yeniden bir kamu kurumuna dönüşü için Başbakanlıktan izin alınması, koordinasyon merkezi haline dönüştürülmeye çalışılan Başbakanlığın yeni fonksiyonu ile ne kadar uyumludur? Bu iki örnekte ifadesini bulan merkeziyetçilik ne yazıkki bugün hala yürürlüktedir. Bunun da temel sebebi 19.07.2003 tarihli Resmi Gazetede yayımlanan 2003/42 sayılı Başbakanlık genelgesidir. Zira, bu genelge gereğince hem daha önce memur olup da kamuya dönmek isteyenler hem de yer değişikliği talebinde bulunan herkes, Başbakanlıktan izin almak zorunda bırakılmaktadır. Hükümetin bir taraftan, "Kamu Yönetimi Temel Kanun Tasarısı" ile merkezde toplanan çok sayıda yetkiyi yerel yönetimlere devretmeye ve bir taraftan da 2004 yılı Bütçe Kanununda yapılan değişiklikle daha önce zorunlu olan açıktan atamalardaki Devlet Personel Başkanlığı ve Maliye Bakanlığı izinlerini kaldırmaya çalışırken, diğer taraftan da 2003/42 sayılı Genelge ile Başbakanlığın merkeziyetçi yönünü sürdürmeye çalışması izahtan varestedir. Bu nedenle, kamu kurumlarındaki iş ve işleyişe belirli standartların getirilmeye çalışıldığı bugünlerde artık bu düzenlemenin mutlaka değiştirilmesi gerekmektedir.

Bunun için de öncelikli olarak siyasi değerlendirmelerin ön planda yer aldığı istifa sonrası dönüşlerde ve kamu personelinin yer değişikliklerinde bir standart oluşturulması, atılacak ilk adım olmalıdır. Bu konuda kamu kurumları arasında sadece Milli Eğitim Bakanlığınca bir standart oluşturulmuş ve yer değişiklikleri hizmet puanı esasına bağlanmıştır. Bu örneğin tüm kamu kurumlarına yaygınlaştırılması gerekmektedir. Aksi halde, geçmiş dönemlerde olan ve siyasi kayırmacılığın başat rol oynadığı uygulamalar hiçbir değişikliğe uğramadan 59. Hükümet döneminde de devam edecektir.

2004/12 sayılı Başbakanlık Genelgesi ile vatandaşlar tarafından kamu kurumlarına verilen dilekçelerin belirli bir sürede cevaplandırılmasını ve buna uymayan kamu görevlilerinin cezalandırılmasını isteyen Başbakanlığın, atamalar konusunda tıkanan kamu bürokrasisini açmak için, bu konuyu temel bir sorun olarak görmesi ve bir an önce bu konuya eğilmesi en doğru yaklaşım olacaktır.

Burada en önemli görev kuşkusuz kamu personeline ilişkin standartları belirlemekle yükümlü olan Başbakanlığa bağlı Devlet Personel Başkanlığına düşmektedir. Devlet Personel Başkanlığının bu yönde hazırlayacağı bir yönetmelik taslağı ile hem istifa sonrası dönüşlerin hem de tüm yer değişikliklerinin belirli standartlara kavuşması sağlanabilir.